Η ΝΥΜΦΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

                                             

«Ὕστερα ἐφάνηκε ἕνα μεγάλο σημεῖον εἰς τόν οὐρανόν. Εἶδα μία γυναῖκα, ἡ ὁποία εἶχε γιά ἔνδυμα τόν ἥλιον καί ἡ σελήνη ἦτο κάτω ἀπό τά πόδια της. Εἰς τό κεφάλι της ἦτο στεφάνι μέ δώδεκα ἄστρα».

«…. Καί ἡ γυναῖκα ἔφυγε εἰς τήν ἔρημον, ὅπου ἔχει τόπον ἐκεῖ ἡτοιμασμένον δι’ αὐτήν ἀπό τόν Θεόν, διά νά τήν τρέφουν ἐκεῖ χίλιες διακόσιες ἑξῆντα ἡμέρες» (Αποκ κεφ 12, 1-7).

Εἶναι κοινῶς ἀποδεκτό ἀπό τούς ἑρμηνευτάς τῆς Ἀποκαλύψεως, ὅτι ἡ γυναῖκα αὐτή συμβολίζει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ νύμφη τοῦ Νυμφίου πού καλεῖται στούς Βασιλικούς Γάμους (Αποκ κεφ 22, 17- Ματθ κεφ 22, 1-14,  Λουκ κεφ 14, 15-24). Εἶναι μία καί μοναδική, φέρει δέ ὡς διάδημα δώδεκα ἀστέρας, πού συμβολίζουν τούς δώδεκα ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Νυμφίος Χριστός ἔρχεται εἰς Γάμου Κοινωνία μαζί της στό μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας. Εἶναι Γάμος Πασχάλιος. Δηλαδή Γάμος διαβάσεως καί ἐπιστροφῆς στόν Παράδεισο (Πάσχα = διάβασις).

Μία ἡ Νύμφη, μία ἡ Ἐκκλησία, ἕνας ὁ Παράδεισος. Ἡ Ἐκκλησία δέ τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, ἡ σώζουσα τούς πιστούς ἀπό τόν κατακλυσμό τῆς ἁμαρτίας. Ἡ κιβωτός δέ τοῦ Νῶε εἶναι τύπος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν σεσωσμένων ἀπό τά νερά τοῦ κατακλυσμοῦ, πού συμβολίζουν τήν ἁμαρτία,  πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στόν θάνατο. Αὐτόν τόν ἐπίζηλο τίτλο τῆς Ἐκκλησίας Νύμφης τόν διεκδικοῦν σήμερα πολλές «ἐκκλησίες», πού ἡ κάθε μία γιά λογαριασμό της αὐτοπροβάλλεται ὡς γνήσια νύμφη τοῦ Χριστοῦ. Δέν μπορεῖ ὅμως παρά μόνο μία ἀπό ὅλες τίς «νύμφες» νά εἶναι ἡ Νύμφη τοῦ Χριστοῦ. Ποιά ὅμως εἶναι ἡ ἀληθινή Νύμφη;

Τήν ἀκριβή θέση τῆς Ἐκκλησίας – Νύμφης μᾶς τήν προσδιορίζει ἡ θέσις ὅπου ἐκάθησεν ἡ κιβωτός τοῦ Νῶε! «… καί ἐκάθισεν ἡ κιβωτός τοῦ Νῶε τήν εἰκοστήν ἑβδόμην τοῦ ἑβδόμου μηνός, ἐπί τά ὄρη Ἀραράτ» (Γεν κεφ 8, 4). Δέν γράφει ἡ Ἁγία Γραφή «στό ὄρος» ἀλλά «στά ὄρη Ἀραράτ». Ποια  λοιπόν,  εἶναι αὐτά τά ὄρη, πάνω στά ὁποῖα κάθεται ἡ κιβωτός, πού συμβολίζει τήν μοναδική Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ;  Αὐτά τά ὄρη εἶναι δύο!!!

Τό πρῶτο εἶναι τό ὄρος Σινᾶ! Εἶναι τό ὄρος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τό ὄρος ἀπ’ ὅπου ὁ Μωϋσῆς πῆρε ἀπό τόν Θεό τόν Νόμο καί συνεστήθη ἡ Ἐκκλησία. Κάτω ἀπό τό ὄρος αὐτό ὁ Ἰσραηλιτικός λαός θυσίασε τόν Πασχάλιο ἀμνό, πού ἦταν τύπος τῆς λυτρωτικῆς θυσίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τό ὄρος, στό ὁποῖο εἶδε ὁ Μωϋσῆς τήν φλεγομένη καί μή κατακαιομένη Βάτο, πού συμβολίζει τό μυστήριο τῆς Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, μητρός τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. (Ἐξοδ κεφ  3, 2). Τό ὄρος Σινᾶ εἶναι ὄρος τύπων καί συμβόλων.

Τό δεύτερο ὄρος εἶναι τό Ἅγιο Ὄρος! Εἶναι τό ὄρος τῆς Καινῆς Διαθήκης (τό ἀντίστοιχο τῆς Παλαιᾶς). Εἶναι τό «Περιβόλι» τῆς Παναγίας». Στό ὄρος αὐτό ἐπιτελοῦνται τά προτυπωθέντα στό ὄρος Σινᾶ. Ὅπως στό ὄρος Σινᾶ ἔτσι καί στό Ἅγιο Ὄρος θυσιάζεται ὁ Χριστός ὡς Πασχάλιος Ἀμνός. Στό ὄρος Σινᾶ ἡ Παναγία μας, προτυπώνεται  ὡς βάτος φλεγομένη καί μή κατακαιομένη. Στό Ἅγιο Ὄρος ἀντιστοίχως, ἐπιστατεῖ αὐτοπροσώπως ὡς Γερόντισσα ὅλης τῆς Ἁγιορείτικης Μοναστικῆς ἀδελφότητος.

Ἡ κορυφή τοῦ Ἁγίου Ὄρους εἶναι ἀφιερωμένη στή Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος. Τό Ἅγιον Ὄρος ὡς ἄλλο Θαβώριον ὄρος, εἶναι τό ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως καί τῶν μεταμορφώσεων. Μεταμορφώνει τούς ἀνθρώπους εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ. Στά δύο αὐτά ὄρη ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μᾶς εἶναι ἰδιαιτέρως ἐμφανής, διότι εἶναι τά ὄρη «Ἀραράτ», πάνω στά ὁποῖα κάθεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Καί τά δύο ὄρη εἶναι ὄρη Θεομητορικά!

Δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο ὅτι καί τά δύο ὄρη αὐτά ἀνήκουν σήμερα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «ὡς πόλις ἐπάνω ὄρους κειμένη» κάθεται ψηλά, γιά νά φαίνεται καί νά ξεχωρίζει ἀπό ὅλες τίς ἄλλες «νύμφες». Κάθεται ψηλά «ἐπί τά ὄρη Ἀραράτ», γιά νά ἀναγνωρίζει ἀπό ὅλους ὅσους ἐπιζητοῦν τό καταφύγιο τῆς σωτηρίας των. Δέν εἶναι μία «νύμφη» ἀνάμεσα σέ ἄλλες «νύμφες», ἀλλά εἶναι ἡ μία καί μοναδική Νύμφη τῆς Ἀποκαλύψεως, πού μέ τό Πνεῦμα λέγουν στόν Κύριο «Ἔρχου» (Αποκ κεφ 22, 17).

Ἄς σιωπήσουν, λοιπόν, ὅλες οἱ ἄλλες «νύμφες». Ἄς μήν διεκδικοῦν τίτλο, πού δέν τοῦ ἀνήκει. Διότι ἡ Νύμφη κάθεται «ἐπί τά ὄρη Αραράτ». Στό ὄρος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού εἶναι ὄρος κατάξηρον καί στό Ὄρος τῆς Καινῆς Διαθήκης πού εἶναι ὄρος κατάσκιον (μέ πολύ πυκνή βλάστηση). Ὅπως λέγει ὁ προφήτης Ἀββακούμ κεφ 3, 3: «Ὁ Θεός θά ἔρθη ἀπό Θαιμᾶν καί ὁ Ἅγιος θά ἔρθη ἀπό ὄρος μέ πυκνή βλάστηση»

Ὁ στῖχος αὐτός πού ἀναφέρεται στήν Παναγία μας, μπορεῖ νά ἀποδοθεῖ συμβολικά καί στό Ἅγιο Ὄρος.

ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΜΟΝΑΧΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ                                                                                

ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ

ΣΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ

Σᾶς παρακαλῶ πολύ, ὅλοι ὅσοι διαβάσετε αὐτό τό κείμενο νά τό προωθήσετε σέ φίλους σας, γιά νά ὠφεληθοῦν καί αὐτοί, διαδίδοντας καί αὐτοί μέ τήν σειρά τους μέ  τόν ἴδιο τρόπο, τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, σέ ὅσο γίνεται περισσότερους Χριστιανούς ἀδελφούς μας!!! Εὐχαριστῶ!

Email: xm24757@gmail.com

Facebook: Christodoulos Monk

Skype: Christodoylos.monaxos

Ὅσοι ἐπιθυμεῖτε νά ἀποστείλετε ὀνόματα γιά νά μνημονευθοῦν στήν Θεία Λειτουργία μπορεῖτε νά τά ἀποστείλετε ταχυδρομικῶς στήν ἀκόλουθη διεύθυνση.

 Fr Christodoulos

Greek Orthodox Convent, P.O Box 52 

Bethlehem - ISRAEL